Waar we ook kijken, waar we ook gaan en staan. Of dit nu in een bedrijf is, in een restaurant, winkel, pretpark, verpleeghuis of waar dan ook: overal moet hulpverlening aanwezig zijn. Uitstekend geregeld vanuit de rijksoverheid. Heel positief natuurlijk dat wij ons dit negen van de tien keer niet zo realiseren. Dit wordt allemaal stilletjes op de achtergrond geregeld door BHV’ers, oftewel bedrijfshulpverleners. Niet alleen tijdens een daadwerkelijke inzet, maar ook gedurende het jaar, wanneer door opleiden, trainen en oefenen de kennis en kunde op peil wordt gehouden. Om al deze hulpverleners in het zonnetje te zetten, om onze waardering en onze support te tonen is er jaarlijks de dag van de BHV.
Ook bij Oktober zijn er op iedere locatie BHV’ers actief. Superbelangrijk natuurlijk, want je wilt bij ongelukken en rampen kunnen rekenen op professionele hulpverlening. Maar veel belangrijker nog is het voorkómen van gevaarlijke situaties, aldus collega Barbara. Barbara is BHV’er bij Hoevenakkers, een huis van Oktober in Waalre.
“Mijn BHV-pet staat eigenlijk altijd op.” Als je eenmaal getraind bent in het signaleren van risico’s, kun je gevaarlijke situaties niet meer niet zien. Het is een soort vakafwijking geworden, grapt ze. Zo liep ik van de week bijvoorbeeld de koffieronde. Eén van onze bewoners stond me al op te wachten in het portaaltje van zijn kamer. Bij het afgeven van de koffie zag ik dat hij zijn eigen koffiezetapparaat aan had gezet. “Zo, dan zal ik deze maar meteen even uitzetten” zeg ik dan. Want voor je het weet vergeet hij dat hij koffie aan het zetten was en ontstaat er een brandgevaarlijke situatie. Ook zo’n voorbeeld: altijd de rem op de rollator zetten als je deze aanbiedt aan een cliënt. Het zijn zo van die dingen waar ik heel alert op ben.”
Dan vertrouw ik op jou
Wat wij ook misschien onvoldoende beseffen is wat we eigenlijk van de BHV’er verwachten. De BHV is als eerste ter plaatse als zich iets ernstigs of soms zelfs levensbedreigend voordoet. De BHV’er beoordeelt en gaat direct over tot handelen. De BHV’er heeft een voorpostfunctie voor de professionele hulpverlener. Dan ligt er toch ook een grote verantwoordelijkheid op de schouders?
“Tja, mijn werk wordt eigenlijk pas moeilijk als mijn pager gaat. Daar ben ik me altijd van bewust. Dan bedenk ik me wat we zouden kunnen meemaken: Moeten we een hele gang gaan ontruimen? Je moet als BHV’er snel beslissingen nemen, de situatie inschatten, keuzes maken. Er komt veel denkwerk bij kijken. Een goede training helpt enorm, maar vooral dat je goed voorbereid bent. En het liefst voorkomen we dit soort situaties.
Zo was er onlangs brand ontstaan in één van de aangrenzende seniorenwoningen (van de woonstichting). Het ontruimingsalarm konden we bij ons ook horen. Dus wij gingen, als goede buren, poolshoogte nemen. Je bent dan wel als eerste ter plekke. Samen met de politie hebben we de bewoners van omringende woningen helpen evacueren en hebben we ze ondergebracht in de personeelsruimte van Hoevenakkers. Je staat in de actiestand; Wat kan ik wel? Wat moet ik laten? Een soort hyperalerte toestand.
Wat me het meeste is bijgebleven? Dat je van een beetje rookinhalatie veel last kunt hebben. Hoofdpijn, duizelig. Je kunt veel oefenen als BHV’er, maar dit soort dingen ervaar je pas als je het in het echt meemaakt.”
Barbara, en ook alle andere BHV’ers bij Oktober, ontzettend bedankt voor jullie inzet!