Carrièreswitch
Vanuit een studie elektrotechniek en een technisch-maatschappelijke opleiding, kwam ik terecht in de wereld van ICT. Maar hierin liep ik vast. Ik kwam eigenlijk nooit met energie thuis van mijn werk. Totdat een kennis een opmerking maakte of de zorg misschien iets voor mij was. Het begon toen te kriebelen bij me en dat gevoel werd steeds sterker. Ik ben me gaan oriënteren op een overstap naar de zorg en uiteindelijk solliciteerde ik op een leerwerktraject.
Een gemoedelijke sfeer onderling
Toen ik voor de eerste keer bij Oktober binnenliep, hoorde ik een medewerker op de gang een opmerking maken: “hedde gij vur mèn een bekske?”. En dat vond ik zo mooi. Het tekent de gemoedelijke en kempische sfeer bij Oktober. En ik heb me nooit leerling gevoeld. Ik werd meteen gezien als een volwaardige collega. We doen het samen hier en iedereen is belangrijk binnen het team met ieders zijn eigen kwaliteiten.
Mooie uitdaging
Ik ging leren en werken op een afdeling waar mensen wonen die leven met dementie. Dat past goed bij mij. In het begin van de opleiding vond ik de verantwoordelijkheid die je hebt over bewoners best spannend en uitdagend. Maar nu ben ik trots op waar ik sta. Ik vind het een uitdaging hoe je het beste kunt omgaan met complex en onbegrepen gedrag. We proberen zo goed mogelijk aan te sluiten bij de leefwereld van de bewoners. We gaan mee in het ritme van de bewoners en daarvoor is het belangrijk de bewoners echt goed te leren kennen.
Vanuit een frisse blik
Nieuw zijn in het vak, betekent ook met een frisse blik naar bepaalde werkwijzen kijken. Zo heb ik samen met mijn collega’s de planning versimpeld. Gebruikten we eerst meerdere agenda’s om taken en handelingen van cliënten vast te leggen. Nu gebruiken we er nog maar één. Dat is veel efficiënter en leid tot minder fouten. Samen met de privacy officer heb ik gekeken wat hierin mogelijk was binnen de wettelijke richtlijnen. Soms is die achtergrond in ICT toch nog best handig 😉
Mijn passie gevonden
Als ik de haren van een bewoner aan het wassen ben, denk ik nog wel eens terug aan de tijd dat ik achter mijn laptop zat te werken. En dan denk ik: ‘hoe mooi is dit om te doen’. Het contact met bewoners, op welke manier dan ook. Daar geniet ik van. Toen ik nog in de ICT-wereld werkte had ik weinig energie over na het werk. Maar als ik nu na een werkdag naar buiten loop denk ik: wat heb ik een fijne dag gehad. Ik krijg hier energie van. Het is voortaan ook leuk om over mijn werk te vertellen, en dat is nieuw voor me. Je kunt wel zeggen dat ik mijn passie heb gevonden!