Mijn hart gevolgd
Bijna 20 jaar geleden is een familielid van mij gestorven. Toen heb ik haar make-up mogen verzorgen. Hierna dacht ik: hier wil ik ooit iets in gaan doen. Ik wilde graag iets betekenen voor mensen in de laatste fase van hun leven. Ervoor zorgen dat ze kunnen ontsnappen aan de negativiteit en kunnen genieten van kleine dingen. Toen ik zeven jaar geleden om gezondheidsredenen moest stoppen met werken, ben ik me op een gegeven moment gaan inzetten als vrijwilligster bij een hospice. Toen dacht ik: dit is wat ik wil doen. Dat is echt een kantelpunt geweest. Ik heb mijn hart gevolgd.
Dankbaar werk
Het is zeer dankbaar werk. De gasten en hun familieleden zijn blij met de zorg, maar ook met wat vrijwilligers doen. Dat maakt mij blij. Ik probeer iets meer leven aan de dagen toe te voegen, zodat gasten zich prettig voelen. Daar haal ik zoveel voldoening uit. Het gaat soms om de kleinste dingen, zoals het brengen van de krant of een kaarsje neerzetten. Of iets simpels als muziek aanzetten of het bed in het zonnetje zetten. Zodat mensen kunnen genieten van de buitenlucht. Luisteren naar iemands wensen is erg belangrijk.
Samen met collega’s
Als vrijwilligster op het hospice werk ik ook samen met de zorg. Elke keer krijg ik een overdracht van de zorg hoe het met de gasten gaat. Als een gast die dag bijvoorbeeld geen behoefte heeft aan een praatje, houd ik daar rekening mee. Communicatie is erg belangrijk. Soms vragen ze vanuit de zorg of ik even wil helpen en dan doe ik dat. Ik vind het fijn dat ik dan van betekenis kan zijn. Het geeft een gevoel van saamhorigheid. Medewerkers uit de zorg zie ik ook echt als collega’s.
Gezellige sfeer
De sfeer bij Oktober vind ik erg gezellig. Iedereen heeft z’n eigen krachten en dat wordt gerespecteerd en gewaardeerd. Iedereen wordt gelijk behandeld. Ook worden er soms uitjes georganiseerd voor alle vrijwilligers. Dat is erg gezellig. Of je spreekt collega’s tijdens het personeelsfeest. Ik hoop dat ik hier nog zo lang als ik kan vrijwilligster kan zijn.