Carrièreswitch
De zorg is iets waarvan ik eigenlijk al best lang had gedacht dat het bij mij zou passen. Zeker op het moment dat ik problemen had met mijn commerciële functie die ik altijd had uitgeoefend. Ik mag nog tien jaar werken of langer tot mijn pensioen. Dus ik ga doen wat ik leuk vind en dat was voor mij de zorg.
Opnieuw ‘leren’ leren
Als ik terugkijk op het Lefgozer-traject, dan is opnieuw ‘leren’ leren gewoon moeilijk. De methodes zijn zo veranderd. Ook de manier van reflecteren en het maken van verslagen was vroeger niet hetzelfde. In het begin is het ook moeilijk om de balans tussen werk en privé te vinden. Je moet jezelf dwingen om tijd te reserveren om iets voor je studie te gaan doen, terwijl je thuis een gezin hebt. Het is belangrijk dat je gezin hierin meegaat. Zij moeten jou de tijd gunnen om te kunnen studeren. Maar uiteindelijk vind je hierin je weg.
Leren van fouten
In het begin vond ik intallig staan best spannend. Uiteindelijk loop je tegen dingen aan en die los je op. Je leert vooral van fouten. Dat zijn geen grote fouten, maar kleine dingen die je vergeet. Dingen die je de volgende keer niet meer moet vergeten. Je wilt het heel graag goed doen, maar dat ging nog niet omdat je een bepaalde basis mist. Maar het afgelopen half jaar heb ik heel snel heel veel geleerd. Ik ben tegen van alles aangelopen. Omdat bewoners verschillende ziektebeelden hebben, leer je heel veel.
Het brengt heel veel moois
Nu voel ik me heel zeker. Ik weet dat ik nog veel te leren heb, maar in de praktijk leer je omgaan met bepaalde situaties. Overal is een eerste keer voor. Als het dan nog een keer voorkomt, ga ik er anders mee om. Het werk geeft zoveel voldoening. Ik ga met plezier werken. Soms kom ik een half uur te vroeg, omdat ik me graag alvast wil inlezen. Het brengt heel veel moois. Wat je gedurende de jaren kwijt bent geraakt in de baan die je had, dat heb je nu weer terug. En dat is onbetaalbaar.
