De zorg is mijn roeping
“Op het busje stond een lief oud vrouwtje dat me aankeek: ‘kom je ook bij ons werken?’. Toen dacht ik: dit is mijn roeping. Ik heb heel lang getwijfeld. Maar mijn zus, die ook een opleiding is begonnen in de zorg, zei: ‘Renate, dat is echt wat voor jou’. Maar ik durfde nog niet. Toen heb ik toch een online bijeenkomst bijgewoond. Ik zou eigenlijk in januari beginnen, maar ik vond het toch nog te spannend. Twee weken later begon het toch weer te kriebelen. Ik dacht: ik moet het gewoon doen. Toen heb ik de knoop definitief doorgehakt. Ik ga weer terug naar school.”
Werken met ouderen
“Ik was op zoek naar een verkort traject om me te laten omscholen tot Verzorgende 3IG. Eerst wist ik niet zo goed wat ik me bij ouderenzorg moest voorstellen. Maar nu vind ik het zo prachtig mooi. Ouderen moeten jou ook aftasten en leren kennen. Het is iets moois om het vertrouwen te winnen van bewoners. Op de somatische afdeling waar ik nu werk, heb ik ook al van alles gezien. Van flinke wonden tot injecteren en katheters. Daar leer ik heel veel van.
Achteraf gezien, heeft mijn oma mij vroeger geleerd dat ouderen supertof zijn. Ik was altijd bij haar te vinden. Maar ook nu ben ik altijd degene die in een winkel een oudere helpt als het even niet lukt. Ik ben eigenlijk altijd met ouderen bezig. Dat is ook waarom ik nu in de ouderenzorg werk.”
Verkort traject
“Het verkort traject van 1,5 jaar biedt me de kans om snel te leren. Het is het perfecte traject voor mij. In het begin was het wel echt pittig. Maar uiteindelijk valt na een paar maanden het kwartje. Alles wat je in de praktijk leert, vertaal je naar je bewijslast. Als iets je interesseert, is het makkelijker om te leren. We hebben ook een superleuke klas die elkaar heel goed helpt. Je komt jezelf wel heel erg tegen gedurende het traject. Ik merk ook dat je continu een spiegel voor je neus krijgt. Als je vrolijk en gezellig bent, dan krijg je dat ook terug. Je kijkt ook heel erg naar: ‘Wat vind jij en hoe voel jij je erbij?’. We zijn veel meer aan het reflecteren. Je kijkt meer terug naar je gevoel. Ook in mijn persoonlijke leven reflecteer ik veel meer. Ik heb me ook al erg persoonlijk ontwikkeld. Toen ik begon met het traject, vond ik sommige dingen wel spannend. Maar nu denk ik: het is allemaal niet eng. Het is eigenlijk heel interessant.
Het voelt niet als werken
“Ik heb nu niet het idee dat ik aan het werk ben. Ik heb er zoveel plezier in. Als een bewoner me beetpakt en tegen me zegt dat ze niet zonder me kan, dan wil ik er bij wijze van bijna bij gaan wonen. Natuurlijk zijn er ook wel eens dagen waarop ik eigenlijk wat meer tijd wil hebben voor de bewoners. Maar tijdens de zorg besteed ik veel aandacht aan mensen. Ik maak meestal een praatje of maak een grapje. Dan ga ik maar 10 minuten later naar huis. Het geeft me een fijner gevoel als ik iets op een goede manier heb afgerond met iemand.”
Meer vertrouwen in mezelf
“Omdat ik al wat verder in het traject zit, hoef ik niet meer zoveel te vragen. Er zijn situaties waarbij ik een jaar geleden paniek had gehad. Maar nu herken je het gewoon. Ik voel mezelf ook veel zekerder en eigenlijk hetzelfde als alle andere collega’s. Collega’s behandelen me ook echt als volwaardig. Nog maar een paar maanden en dan mag ik alles inleveren en hoop ik mijn diploma in ontvangst te mogen nemen.