Ria vertelt .

In deze blog lees je het verhaal van Ria. Ria werkt al zeker 32 jaar voor Oktober. Op dit moment werkt ze als Cliëntbegeleider in de nachtzorg op de locatie Merefelt in Veldhoven. We hebben haar gevraagd of ze Belgisch ambassadeur wilde worden en daar hoefde ze dan ook niet lang over na te denken! 

Werken in de zorg, dit zat al van kleins af in m’n bloed.

Als jong meisje wou ik in de operatiekamer werken. De biologie van het menselijk lichaam boeide me erg en dan zou ik dat met m’n eigen ogen zien. Naarmate ik ouder werd, deed het er niet meer zo aan toe. Het zorgelijke kwam meer naar boven. Ik ben in 1987 opleiding verpleegkunde in België gaan volgen. Door omstandigheden heb ik deze opleiding in januari 1988 stop gezet en ik zou in september opnieuw aan de opleiding beginnen. In die tussentijd heb ik me ingeschreven bij het arbeidsbureau en kwam ik de vacature tegen van “Kempisch verpleeghuis” Bladel, een inservice-opleiding. Na veel over en weer getelefoneer naar deze werkplek, om meer uitleg te vragen, ben ik gaan solliciteren. Het ging allemaal erg snel. In april 1988 ben ik de opleiding ziekenverzorgster gaan volgen (nu niveau 3 IG). Qua opleiding zie je tussen Nederland-België toch groot verschil. In Nederland was toentertijd al veel zelfstudie. Ook de mentaliteit, veel mondiger! Minder hiërarchie! Dat sprak me aan.

Welkom Gijs!

Op mijn stage plaats in Bladel, kwam ik in een heel leuk team terecht. Ik werd daar heel hartelijk ontvangen. Welkom Gijs, stond er geschreven. Ze verwachtten een broeder. Dus de toon was snel gezet. Ook met men rapportages werd vaak gelachen. Wij als Belgen hebben toch een ander woordgebruik. Ze vonden het een sappig taaltje. Na 12 jaar ben ik vrijwillig verplicht, door de reorganisatie, in Veldhoven begonnen. In Merefelt werd een nieuwe somatische afdeling geopend. M’n eerste dienst, een nachtdienst. Had het huis nog nooit gezien. Ik werd wel goed begeleid door de andere nachtdiensten van de andere afdelingen. Ik was mijn vertrouwde plekje kwijt. Het heeft toch wel een half jaar geduurd eer ik er mijn draai vond. Maar alles kwam goed. Ik werk er nog steeds. In die 20 jaar dat ik er werk heb ik op verschillende afdelingen gewerkt. Vanaf dec. 2002 ben ik in het vaste nachtteam terecht gekomen. Dit kwam beter uit voor mijn gezin. Die wisselende diensten waren erg verwarrend voor de kinderen. Het ging er thuis en op het werk veel rustiger aan toe.

Ria:

"Er heerst een gezellige en gemoedelijke werksfeer."

België versus Nederland

Wat me opviel, om met België te vergelijken, is dat er in Nederland meer handen aan het bed staan. De zorg op zich is hetzelfde. Er wordt veel feedback gegeven, ook goede. Men is er recht voor de raap. Ook met het medische en paramedische team is er een goede samenwerking. En bij je leidinggevende en collega’s kan je terecht met al je vragen. Je wordt geapprecieerd en er zijn bijscholingen. Je kan groeien bij “Oktober”. Mijn ambitie ligt bij de zorg. Aan het bed. Meedenken hoe het beter/ makkelijker kan. Flexibiliteit. Deze was heel duidelijk nu in de coronatijd. Extra diensten werden zo ingevuld. Ook een voordeel aan “Oktober”, het is een grote stichting. Wil je een andere uitdaging dan zijn er heel wat mogelijkheden. Er zijn verschillende zorgcentrums. Er is altijd wel ergens een vacature. Vanuit België makkelijk te bereiken. Voor mij 34 km, maar ik ben er op een half uur.

Ben je geïnteresseerd in Oktober? Niet twijfelen. Er heerst een gezellige en gemoedelijke werksfeer. We kunnen altijd handjes gebruiken. Wij zullen je hier goed ontvangen. Ik hoop dat mijn verhaal je nieuwsgierig maakt om de stap te zetten.