Als eerste verantwoordelijke cliëntbegeleider op de PG afdeling van de Merefelt, een huis van zorginstelling Oktober, is Samantha van den Boogaard (24) het aanspreekpunt voor familie van de ouderen die ze begeleidt binnen de afdeling Tulpenhof. “In de vierenhalfjaar dat ik hier werk ben ik gegroeid als mens. Je krijgt hier de kans om jezelf te zijn en om je te ontwikkelen. Dankzij het hechte team én door de hechte vertrouwensband met mijn cliënten. “Als ik lekker in mijn vel zit, dan zijn zij ook blij.”
Wooncomplex Merefelt in Veldhoven heeft zes woongroepen psychogeriatrische zorg (PG), waar ouderen met dementie wonen. In 2020 werd eerst de Tulpenhof geopend en per 1 oktober 2020 kwam daar de Anjerhof bij. In elk van de vier andere groepen wonen vijftien ouderen. In zowel de Tulpenhof, als in de Anjerhof, zijn er dat twaalf. In deze groepen waarin elke bewoner naast een gemeenschappelijke woonkamer een eigen kamer heeft, ligt de focus nóg meer op de individuele begeleiding dan dat Oktober al deed. Samantha vertelt haar verhaal hoe het destijds was om te starten en daarna op nieuwe afdeling te gaan werken.
Allemaal tegelijk begonnen
“Het team is heel gevarieerd”, zegt Samantha. “Ik ben de jongste, maar naast jongeren werken hier jonge én herintredende moeders en daarnaast heb ik collega’s die veel ouder zijn. Het bijzondere aan het Tulpenhof-team, is dat we hier allemaal nieuw zijn begonnen. We kwamen allemaal ergens anders vandaan om hier een frisse start te maken. Niemand is erbij gekomen als groentje. Dat draagt bij aan het hechte groepsgevoel hier. De korte lijntjes en het vertrouwen in elkaar. We geven elkaar feedback en we zijn op elkaar ingespeeld. Voor de nieuwe collega’s in de Anjerhof gaat dat straks ook zo zijn.”
Blijven ontwikkelen
Samantha begon bij Oktober als stagiaire als verzorgende niveau 3. Daarna ging ze aan de slag als flexwerker. “Na mijn afstuderen kreeg ik een vast contract als verzorgende in woongroep de Rozenhof”, zegt ze. “Totdat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Ik ben me in 2018 verder gaan scholen als Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie (GVP), omdat ik meer de diepgang in wilde op het gebied van dementie. Ik wilde de verschillende soorten herkennen en mezelf de daarbij behorende benadering van de doelgroep eigen maken. Afgelopen zomer werd ik eerste cliëntverantwoordelijke (EVCE). Uiteindelijk wil ik graag doorgroeien en verpleegkunde gaan studeren. Dat is zo mooi hier: je kunt je, terwijl je hier werkt, blijven ontwikkelen.”
Luchtgitaar
“In de Tulpenhof en straks in de Anjerhof, heeft iedere bewoner naast een eigen plek, ook ieder een eigen agenda met activiteiten die op een whiteboard in de slaapkamer staan”, legt Samantha uit. “Zo kunnen we heel cliëntgericht werken en mensen de voor hen juiste daginvulling te geven. Cliënten hebben hobby’s hier en dat weten ze, want dat zien ze steeds op dat whiteboard. Een van mijn cliënten , een meneer, houdt heel erg van muziek. Wanneer de groep voor hem wat te druk wordt, meen ik hem mee naar zijn kamer en draai ik rockmuziek voor hem. De Beatles bijvoorbeeld. Dan speelt hij luchtgitaar en ik doe mee. Heerlijk om te zien hoe gelukkig iemand dan is.”
Geen dag is hetzelfde
Naast het eerste aanspreekpunt voor de familie van haar drie cliënten, begeleidt Samantha ook de arts- en gedragsvisites. “Ik overleg met de arts of medicijnen vermalen mogen worden wanneer ze niet worden ingenomen bijvoorbeeld en welke medicijnen er nodig zijn voor de behandeling van eventuele klachten”, zegt ze. “Ook hou ik me bezig met rapportages, het douchen, toedienen van medicatie, het aankleden en het helpen met eten van mijn cliënten. Daarnaast zijn er wat administratieve taken en dans, zing en knutsel ik er op los. Geen dag is hetzelfde. Soms ren ik de benen onder mijn kont vandaan en weer een ander moment zit ik rustig een spelletje te spelen met een van de bewoners.”
Monitoren
Naast de individuele begeleiding, is ook het gebruik van Domotica in de zorg heel vernieuwend. “En weer heel cliëntgericht”, legt Samantha uit. ‘In elke kamer hangt een bolletje aan het plafond met een camera erin. Daarmee kun je meldingen instellen een ‘uit-bed-melding’ bijvoorbeeld, wanneer iemand uit bed stapt om naar het toilet te gaan bijvoorbeeld, een ‘verlaat-de-kamermelding’, of een alarm wanneer iemand naar de badkamer gaat. We willen dat onze cliënten zolang mogelijk, zoveel mogelijk zelf blijven doen, dus wat we doen met dit systeem is luisteren en kijken. Wanneer het nodig is gaan we erheen. Anders niet. Deze manier van monitoren passen we uiteraard toe in nauw overleg met de familie, zoals we dat bij alles doen.”
Positief bekijken
“De eerste keer dat een cliënt stierf was ik heel erg ontdaan”, zegt Samantha. “Ik had daar lang voor gezorgd en je gaat je natuurlijk aan iemand hechten. Daarvoor was mijn oma de eerste die ik ooit had verloren. Kun je nagaan. Het blijft moeilijk wanneer mensen sterven. Ik ben ook maar een mens natuurlijk. Maar ik ben het wel positiever gaan zien: ik mag iets moois toevoegen aan de laatste fase van iemands leven. Ik draag er, samen met de familie toe bij dat iemands laatste jaren blije jaren zijn, die ertoe doen. Een tijd geleden zat ik niet lekker in m’n vel. Ik zat gehurkt bij een cliënt om haar veters vast te maken en ineens pakte ze me vast en zei: “Zuster, ik ben zo blij dat jij er bent. Als ik straks niks meer kan, dan hoop ik dat jij er bent.” Alles was ineens goed. Daar doe je het voor.”
Vacatures
Wil jij ook deel uitmaken van het team op een nieuwe afdeling? Dat kan bij Floriaan, een van onze huizen in Bladel opent in september 2022 een nieuwe leerafdeling. Bekijk hier de vacatures op de Dennenlaan.