Verkort traject
“Ik deed al vrijwilligerswerk met ouderen voor een stichting en bezoek mijn oma regelmatig in het verzorgingstehuis. Het zorgen voor anderen heeft altijd in me gezeten, maar ik heb de stap nooit durven zetten. Toen wees een verzorgende me op een verkort traject.” Daarna is het balletje gaan rollen en is hij uiteindelijk aangenomen voor het traject. “Ik heb gekozen voor het traject omdat de opleiding 1,5 jaar duurt in plaats van 3 jaar. Natuurlijk is het hierdoor wel pittig. Ik moet ook echt weer ‘leren, leren’. Maar omdat ik het superinteressant vind, heb ik de drive om door te gaan.”
Puzzelstukjes vallen in elkaar
“Nu ik een tijdje bezig ben, beginnen de puzzelstukjes langzaamaan in elkaar te vallen. Soms zie ik dingen in de praktijk terugkomen die ik op de opleiding heb geleerd. Hierdoor ga ik dingen echt begrijpen. Of als een collega iets benoemt wat je toevallig net geleerd hebt in de theorie. Door het traject leer ik niet alleen veel over verschillende facetten van de zorg, maar ook enorm veel over mezelf. Hierdoor maak ik een persoonlijke groei door.”
Collega’s als steunpilaar
“Binnen Oktober werk ik op de afdeling somatiek en op een afdeling waar mensen wonen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Beide afdelingen zijn interessant, waar ik meer over wil leren zodat ik mezelf kan ontwikkelen. Zo kom ik erachter waar mijn hart uiteindelijk het meest ligt. Gelukkig ben ik gezegend met een topteam waar ik veel van kan leren. Maar ook wanneer ik bijvoorbeeld iets lastig vind, kan ik dat aangeven bij mijn collega’s. Dan krijg ik daar extra begeleiding bij. Wat dat betreft, zijn mijn collega’s een enorme steun. Ook in tijden waarin het even niet gaat zoals je zou willen, kan ik dat eerlijk vertellen en word ik aan alle kanten geholpen. Door dingen bespreekbaar te maken, kunnen anderen hier ook rekening mee houden”.
Waardering uit je werk
“Waar ik voldoening van krijg tijdens mijn werk? Als ik ’s ochtends binnenkom, een bewoner zijn ogen opendoet en zegt: “Daar is Broeder Bartje weer”, daar word ik intens gelukkig van. Dat is het opnieuw leren helemaal waard. Voor iemand zorgen en zien dat dat ook écht gewaardeerd wordt. Het is voor iemand zorgen, maar ook dat bakje koffie, een praatje, het écht iets betekenen voor een ander.” Waar Bart het meest naar uitkijkt in het traject? “Ik probeer periode voor periode te zien en hierdoor uiteindelijk een mooi diploma te behalen.”
