Edith, Christine (beiden coördinerend verzorgende) en Helma (coördinator Hulp bij het Huishouden) werken alle drie al meer dan dertig jaar bij Kempenland. Riek mag zich al 53 jaar vrijwilligster noemen en Dinie woont al 13 jaar bij Kempenland. Samen halen zij herinneringen op aan Kempenland.
Hoe het allemaal begon…
Op 15 mei 1963 was het zover. ‘Huize Kempenland’ opende zijn deuren voor de allereerste bewoners. Een modern en ruim gebouw, afgestemd op de behoeften van bejaarden. Later werd Kempenland samen met andere locaties onderdeel van Regionale Stichting Zorgcentra de Kempen (RSZK). RSZK gaat inmiddels alweer vier jaar verder onder de naam Oktober. Daarmee is Kempenland een huis van Oktober.
Gouden herinneringen
Helma: “Ik weet nog goed dat we met een boerenovertrek een aantal bewoners van Kempenland naar Mariahof verhuisd hebben. Toen was Mariahof net gebouwd. Een goede oude tijd.” Edith: “De mooie herinneringen die ik aan Kempenland heb zijn gemoedelijkheid, gezelligheid en een goede sfeer onder elkaar. En de tentoonstellingen en de rommelmarkt in de kelder, de tuinfeesten en carnaval. Er heerst bij Kempenland echt een ons-kent-ons-gevoel. Er hangt altijd een prettige sfeer. Dat was vroeger, maar nu nog steeds.” Helma: “Tot 2008 heb ik veel activiteiten opgezet en ondersteund bij Kempenland. Daarna bleef ik vanuit een kantoor bij Kempenland voor Oktober werken in een andere functie. Voor mij voelt Kempenland dus ook echt als thuis.”
Riek: “Ik ben begonnen als vrijwilligster op afdeling Kempenland-Zuid. Hier woonden mensen met dementie en in het begin vond ik dat zielig. Toen zei Zuster Germana, een van de nonnen die toen nog bij Kempenland werkte, tegen mij: “Riek, dat went”. En ik mag toegeven: het went. Als je vaker bij de bewoners langskomt en je stelt ze gerust, dan gaat het vaak goed. Door het vrijwilligerswerk ben ik erachter gekomen dat mensen met dementie nog veel kunnen. Zo is er een bewoner die nog perfect kan voorlezen. Beter dan dat ik het kan!”
Helma: “Riek en haar twee vriendinnen noemden we ook wel de ‘drie musketiers’. Ze versierden Kempenland met kerst of deden mee met spelletjes. Als er iets te doen was, waren de drie musketiers er altijd. ”
Christine: “Zij hielden het echt mee draaiende hier.”
Riek: “Dat zijn mooie herinneringen. Ik ben nu nog steeds actief als vrijwilligster bij Kempenland en Floriaan. Ik ben heel blij dat ik nog vrijwilligerswerk mag en kan doen.”
Christine: “Nu je het over afdeling Kempenland-Zuid hebt. Vroeger heette deze afdeling nog de ziekenboeg. Hier woonden twee bewoners op één kamer. Later is dit afdeling drie geworden en werden het eenpersoonskamers. Bewoners konden hun kamer meer inrichten naar eigen smaak. Toen we Oktober werden, kreeg de afdeling de naam Kempenland-Zuid. Er is veel veranderd de afgelopen jaren, maar er heerst nog steeds een gemoedelijke, Brabantse en gezellige sfeer.”
Mooie kamer bij Kempenland
Dinie: “Mijn mooiste herinnering aan wonen bij Kempenland is de kamer waarin ik woon. Daar heb ik zo’n mooi uitzicht. Ik zeg altijd: ‘Het is hier zo goed en ze behandelen me altijd vriendelijk.’ Ik heb er altijd heel graag gewoond.”
Feestdag
Om het jubileum te vieren, is er op maandag 15 mei voor bewoners en huurders en huidige medewerkers en vrijwilligers een feestelijk programma opgesteld. Het programma voor bewoners en huurders start met een kerkdienst, gevolgd door een kopje koffie met gebak. In de middag is er een muziekoptreden met wat lekkers erbij. Vroeg in de avond brengt harmonie L’Union uit Bladel een serenade. Huidige medewerkers en vrijwilligers sluiten de dag af met een feestavond.